Zoals ik in mijn vorige blog aangaf, werd niet alleen ik verliefd op 'het Portugese hart' zoals centraal Portugal wel genoemd wordt, maar viel ook Ralph voor de charme van het gebied. Het heeft nog de authentieke Portugese sfeer, is groener (en natter) dan de Algarve en kan in de winter zelfs behoorlijk koud zijn. Het grote voordeel is echter dat de huizenprijzen nog behoorlijk laag zijn, zeker vergeleken met Nederland en toeristischere delen van Portugal. In plaats van ons geld op een bankrekening te laten staan voor op dat moment bijna negatieve rente besloten we dan ook heel decadent een tweede 'tweede' huis te zoeken. Klein, eenvoudig, gelegen in een dorp met een aantal faciliteiten op loopafstand. Dat was onze wens. Volledig tegengesteld aan ons huis in de Algarve, waar we alles met de auto moeten doen, een beetje afgelegen zitten  en volledige privacy hebben. Dit moest iets anders worden. Meer dorps, deel uitmaken van een echt Portugese gemeenschap, bakkertje op loopafstand, een café voor het dagelijkse kopje koffie en en het liefst nog een supermarktje voor wat eerste levensbehoeften. Alles wat we daar zouden ervaren kan dan weer dienen voor inspiratie voor een nieuw boek, of zelfs meerdere.

In november 2021 ging ik alleen op huizenjacht en heb ik naar mijn idee elk dorp en gehucht in een straal van zo'n dertig kilometer rondom Tomar wel gezien. Uiteindelijk viel mijn oog (en hart) op Pedreira, een niet eens heel klein huis (3 slaapkamers, 2 badkamers) maar zeer schappelijk geprijsd en precies wat we zochten. Een tuin, buren, zelfs een garage, al moet je een kleine auto hebben om erin en eruit te komen omdat je anders de kerkmuur ramt want die staat tegenover ons huis en het straatje ertussen is heeeeel smal getuige ook alle strepen op de kerkmuur, achtergelaten door spiegels en bumpers van met name bestelbusjes.

Het feit dat de kerkklok het hele etmaal (dus ook 's nachts) slaat, zal ongetwijfeld mee hebben gespeeld bij de relatief lage vraagprijs, maar eerlijk is eerlijk na twee nachten horen we hem niet meer.

In dit huis en dit dorp zijn weer nieuwe ideeën ontstaan, zoals het boek Diep verborgen. Hierin speelt Sintra, net boven Lissabon en met name Quinta da Regaleira een heel belangrijke rol, maar woont de hoofdpersoon in 'ons' dorpje. Vanuit Pedreira verkennen we deze voor ons relatief nieuwe regio en alles wat we zien, meemaken en ons opvalt, vormt weer inspiratie voor nieuwe romans. Echt, er is niets mis mee met het leven van een schrijfster. Genieten jullie met me mee?